Drugs- en alcoholbehandelingsaanbieders bieden verschillende soorten en stadia van zorg. Vaak profiteren mensen die worstelen met verslaving van een continuüm van zorg met geleidelijke stadia van structuur en ondersteuning. Sommigen doen het echter goed met alleen primaire zorg bestaande uit opnamebehandeling of rehab, terwijl anderen, die meer ondersteuning en een langere herstelperiode nodig hebben, doorgaan van primaire zorg naar een sober leefhuis (tertiëre behandeling). Sommige behandelcentra bieden een extra fase in de vorm van secundaire behandeling.
Zodra de primaire zorg is voltooid, kan iemand worden doorverwezen naar secundaire zorg voor verslavingsrehabilitatie. Veel potentiële bewoners worden geëvalueerd voor toelating tot secundaire drugstreatment na voltooiing van primaire zorg.
Secundaire verslavingsbehandeling richt zich op gedragingen en onderliggende emotionele problemen die de persoon terugbrengen naar actieve verslaving. Het is waar een herstellende persoon de gereedschappen kan oefenen die hij nodig heeft om uit de buurt van drugs of alcohol te blijven. In secundaire verslavingsbehandeling richten individuele en groepstherapiesessies zich op onderliggende traumata, overtuigingen en ongezonde gewoonten. Het is een veilige (drugs- en alcoholvrije) omgeving en stimuleert mensen in herstel om deel te nemen aan alledaagse activiteiten.
Herstel gaat niet om het niet gebruiken van drugs, en een lange periode van onthouding betekent niet gelijk succes – Herstel gaat om het omgaan met dagelijkse activiteiten.
Secundaire zorg – duur afhankelijk van individuele vereisten. De doelen van de secundaire programma’s zijn om verder te bouwen op de positieve resultaten die tijdens primaire behandeling zijn behaald. Cliënten worden aangemoedigd om te blijven identificeren wat er moet veranderen en hoe verandering kan worden geïmplementeerd. Ze worden ook aangemoedigd om gevoelens, attitudes, gedragingen en relaties te onderzoeken om te bepalen op welke manier deze zelfsaboterend kunnen zijn. Ze zullen een inventaris maken van hun persoonlijke eigenschappen die vervolgens kunnen worden gebruikt bij het nemen van positieve stappen richting herstel.
Aanmoediging om zelfsaboterende gedragingen aan te passen, streven naar openheid en eerlijkheid in alle aspecten van het leven, verbetering van relaties, constructief omgaan met negatieve gevoelens en het stellen van realistische, behapbare doelen.
Het programma is gebaseerd op die benaderingen die door onderzoek zijn aangewezen als effectief bij het assisteren van mensen om hun middelenmisbruik te beëindigen. Deze benaderingen omvatten cognitieve gedragstherapie, 12-stapsfacilitatie, hervalpreventie en probleemoplossing. Beslissingsvaardigheid en doelstelling.
Hoe meer betrokken en proactief de cliënt is bij het stellen van doelen en het behalen ervan, hoe groter de kans is op een langdurige en duurzame herstel. De mogelijkheid om tegen problemen op te zien en ermee om te gaan geeft een gevoel van prestatie dat de cliënt zal aanmoedigen om dit als zijn ‘normale’ gedrag te zien, waardoor er minder kans is op een catastrofale gebeurtenis die een herval veroorzaakt.
Sober living houses helpen mensen die lange-termijnondersteuning nodig hebben terwijl ze geleidelijk terugkeren naar het leven. De structuur van sober living houses varieert, maar het doel is om een veilige, rustige omgeving te bieden voor voortgezet herstel terwijl individuen zich aanpassen aan een nieuwe, sober levensstijl. De ondersteuning van anderen in herstel is een crucial aspect.
